سامانه تلويزيون مدار بسته براي اولين بار در سال 1942 و در جريان فرايند توليد موشک‌هاي وي-2 آلمان توسط شرکت زيمنس بکار گرفته شدند. استفاده ديگري از دوربين مدار بسته براي اولين بار در سال 1968 در ايالات متحده آمريکا، شهر نيويورک، براي مبارزه با جرم و جنايت بود.
از آن پس سيستم هاي ضبط تصاوير دوربين مداربسته در برخي پايگاه هاي فضايي بزرگ جهت ضبط تصاوير پرتاب موشک ها بکار گرفته شد و خيلي زود روي موشک ها نصب شد تا جايي که تصاوير را همراه با صدا به زمين ارسال کرد.
اولين رونمايي از دوربين مداربسته در اماکن عمومي آمريکا در سال 1973 بود. زماني که در ميدان تايمز نيويورک اولين دوربين مداربسته به منظور جلوگيري از جرايم در محدوده نصب شد اما نقش چشمگيري در کاهش جرايم ايفا نکرد. تا ايتکه در سال 1980 دوربين هاي مداربسته در سطح گسترده اي در سراسر آمريکا بخصوص در مراکز عمومي بکار گرفته شد. بنظر مي آمد استفاده از دوربين مداربسته راهي ارزان تر در مقايسه با بکارگيري نيروهاي پليس براي شناسايي جرايم باشد.
به تدريج برخي از حرفه ها و مشاغل بخصوص آنهايي که بيشتر در معرض سرقت قرار داشتند نيز به دوربين مداربسته روي آوردند. در سال 1990 دستگاه هاي ضبط تصاوير دوربين ها تنها با قابليت " ضبط بعد از شناسايي حرکت" وارد بازار شدند که استفاده از دوربين مداربسته را در اين کشور بسيار بيشتر کرد. تا قبل از آن، دستگاه هاي ضبط تصاوير تا حد زيادي از نظر ميزان حجم ذخيره و قابليت ها بسيار محدود بود. از نيمه دوم سال 1990 پليس دوربين هاي زيادي را در سطح شهرها بخصوص مراکز عمومي، مدارس و پروژه هاي ساختماني نصب کرد.
 در انگلستان نيز استفاده از دوربين مداربسته بسيار متداول شد. شهر "نورفولک" انگلستان نخستين جايي در اين کشور بود که دوربين ها در آن نصب شدند.