کابل کواکسال یا در لفظ رایج کواکسیال (Coaxial cable)، در فارسی «کابل هم محور» نامیده می‌شود.این نوع کابل از سال ۱۹۳۶ برای انتقال اطلاعات به کار گرفته شد. کابل کواکسال یک رسانای داخلی (معمولا از جنس مس) دارد که توسط یک عایق منعطف پلاستیکی محصور شده‌اند. روی این لایه نیز توسط یک رسانای نازک (از جنس آلومینیوم یا مس) برای انعطاف کابل، به هم بافته شده‌است. همه این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند.

این کابل‌ها دارای «امپدانس» مخصوص به خود هستند. (مقدار مقاومت یک مدار در برابر جریان الکتریکی را امپدانس می‌گویند).کابلهای کواکسال بر اساس مقدار مقاومت در برابر جریان، دسته بندی می‌شوند. بعنوان مثال کابل ۵۰ اهم یا ۷۵ اهم.کابل مورد استفاده در سیستم‌های مداربسته آنالوگ، آنتن‌های دیجیتال خانگی و تلویزیون‌ها از نوع کواکسال ۷۵ اهم است.

امپدانس بیشتر از ۷۵ اهم، تصویر را اشباع و کمتر از آن تصویر را تار می‌کند. اگر به بدنه کابل دقت کرده باشید، امپدانس و برخی اصطلاحات دیگر روی آن حک شده‌است.یکی از محسنات این کابل این است که هیچ نویزی وارد آن نمی‌شود. یعنی موج انتقالی کاملا محافظت شده است.

انواع مختلفی کابل کواکسال وجود دارد که RG معروفترین آن‌هاست. در بین RG‌ها هم «RG59» معروف تر است و خصوصا در سیستم‌های مداربسته آنالوگ بیشترین کاربرد را دارد.از کانکتورهای (فیش BNC )برای اتصال کابل‌های کواکسال استفاده می‌شود.BNC هم مانند کابل، در دو نوع ۵۰ و ۷۵ اهم تولید می‌شود.

مزایای کابل‌های کواکسیال

_  پهنای باند نسبتا وسیع مورد نیاز اکثر سرویس‌های مخابراتی و انتقال مناسب تصویر
_  ظرفیت بالای انتقال ، حداکثر پهنای باند ۳۰۰ مگاهرتز
_  دوام و پایداری خوب
_  پایین بودن مخارج نگهداری

معایب

_  مخارج بالای نصب
_  نصب مشکل تر نسبت به کابل‌های دیگر
_  افت سیگنال در فواصل زیاد